ΔΩΡΕΑ

Ποιά η έννοια της προόδου μέχρι σήμερα στη σύνθεση του Pindus Trail

Στις ενημερώσεις αναφέρουμε συχνά τη λέξη “πρόοδος” όταν μιλούμε για τη σταδιακή επαναφορά μονοπατιών, που εντοπίσαμε για τη σύνθεση του άξονα πεζοπορικής διάσχισης της Πίνδου και των διακλαδώσεων.
 
Λέμε “εντοπίσαμε” διότι μεγάλο μέρος της σύνθεσης υπήρξε αχαρτογράφητο και προέκυψε από εντατική εξερεύνηση, γεγονός που μας δίνει ένα ικανοποιητικό ποσοστό, άνω του 80% μελλοντικής περιήγησης από ιστορικά μονοπάτια, που έμειναν απάτητα δεκαετίες.
 
Αυτό είναι θετικό, καθώς μιλάμε για τη διάσωση βαρυσήμαντων μονοπατιών, που αφέθηκαν στο χρόνο, όμως αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας και τα χρονικά όρια ολοκλήρωσης αυτής της πρωτοβουλίας.
 
Βέβαια, υπάρχει και η εναλλακτική πορεία που θα μπορούσε να ακολουθήσει κανείς σήμερα, επιλέγοντας κάποια παραμελειμένα, αλλά βατά μονοπάτια και μεγάλα τμήματα χωματόδρομων και ασφαλτόδρομων για μην μπλέξει σε δύσβατες τοποθεσίες, όπου οι χάρτες δεν φέρουν ακόμη πληροφορία για την ύπαρξη κάποιου μονοπατιού, που εξυπηρετεί το σκοπό της διάσχισης.
 
Ωστόσο αυτή η προσπάθεια γίνεται για να αναδείξουμε τα μονοπάτια και την ιστορία τους πριν εξαφανιστούν δια παντώς και να ελαχιστοποιήσουμε τη μετακίνηση στους δρόμους, με σκοπό να γνωρίσουμε την ενδοχώρα της οροσειράς με δυνατότητα περιήγησης από χωριό σε χωριό.
 
Σαφώς η λέξη “πρόοδος” δεν είναι δυσνόητη, όμως στην περίπτωση μας σίγουρα κάποιοι φίλοι θα ήθελαν μια εξήγηση παραπάνω, πέρα από μερικές εικόνες και πληροφορίες που δημοσιεύονται κατά καιρούς.
 
Η χάραξη προβλέπει τις διακλαδώσεις, που βλέπετε κατά μήκος του άξονα στον εποπτικο χάρτη, οι οποίες εντάσσουν επιπλέον χωριά και συνδέσεις με τοπικά δίκτυα μονοπατιών, που ιδανικά θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα υπέροχο ιστό πεζοπορίας σε όλη την οροσειρά της Πίνδου.
Ωστόσο τα μονοπάτια που σιγοσβήνουν, χρειάζονται μελέτες και αδειοδοτήσεις, πέρα από την επαναφορά σε μια καλή κατάσταση βατότητας και εφόσον η πεζοπορία είναι το κίνητρο, είναι καλό να επανέλθουν και να μας διδάξουν τη φύση, τον πολιτισμό και αξίες που έχουμε την ανάγκη να ακολουθούμε.
 
Είναι καλό να εξηγήσουμε τι ενοούμε πρόοδο, με βάση τις προθέσεις μας και τα αντικειμενικά κριτήρια προόδου ενός μακρόπνοου σχεδιασμού υψηλών απαιτήσεων σε θεσμικά και τεχνικά ζητήματα.
Φυσικά οι απαιτήσεις για την αποτύπωση και υλοποίηση ενός δικτύου τέτοιων διαστάσεων, είναι ένα άλλο σκέλος επεξηγήσεων που θα ήταν εξίσου χρήσιμο να αναφερθούν, για να μπορέσουμε όλοι να αξιολογήσουμε τις πιθανότητες ολοκλήρωσης του Pindus Trail, σε εύλογο χρονικό διάστημα και όχι στη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής.
 
Η διαφορά από τις προθέσεις της ομάδας να το επισπέυσει με ικανές προδιαγραφές ως τις δυνατότητες που σήμερα επικρατούν, είναι μεγάλη. Τα ηθικά κριτήρια, που έχουμε θέσει είναι αυστηρά και προέχει η καλή τακτική, από όποια ανάγκη του κοινού για νέες πεζοπορικές αναζητήσεις, γεγονός που λογικά θα προκαλεί απορίες για το πότε θα ανοίξουν αυτά τα μονοπάτια; πως θα ανοίξουν; πόσο εθελοντισμός; πως θα συντηρούνται; με τι πόρους; κ.α.
 
Εύλογες οι απορίες και λογικό είναι να υπάρχει αστοχία στα συμπεράσματα, καθώς η συχνή πληροφόρηση μέσω των social media δεν είναι το δυνατό χαρτί της ομάδας, αλλά η τυπική υποχρέωση απέναντι στους φίλους που συνεισφέρουν στην προσπάθεια και κατ επέκταση σε όσους ενδιαφέρονται κι ας παρακολουθούν από απόσταση.
 
Πρόοδος για εμάς είναι κάθε μέτρο ξεχασμένου μονοπατιού που επανέρχεται στη ζωή, όπως και κάθε νέα ανακάλυψη που θα οδηγήσει σε ένα καλό αποτέλεσμα.
Πρόοδος φυσικά είναι και κάθε χαμόγελο στα σκασμένα χείλι των ντόπιων κατοίκων στα χωριά, που προσμένουν υπομονετικά και βοηθούν με τον τρόπο τους.
Οι ταχύτητες και η επίδοση της πρωτοβουλίας, κρίνεται από τη διάθεση που πάντα υπάρχει, αλλά και από τους πόρους που απαιτούνται για τα λειτουργικά έξοδα, όπως κάυσιμα, τρόφιμα, υλικά, μελέτες και ενίοτε μεροκάματα σε εργαζόμενους για τα επίμαχα σημεία της διαδρομής.
 
Αν θέλαμε να δούμε το μονοπάτι και τις διακλαδώσεις έτοιμα, λειτουργικά μέσα σε χρονική διάρκεια 3-4 ετών, θα έπρεπε με έναν μαγικό τρόπο να βρίσκοταν ο προϋπολογισμός του έργου, ο οποίος να σημειωθεί πως καταρίπτει ότι γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, καθώς το πρόσημο είναι κοινωνικό, αλληλέγγυο και όλο αυτό δεν γίνεται για το κέρδος και την υστεροφημία, όπως θεωρούν κάποιοι κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.
 
Οφείλουμε να ενημερώσουμε πως το μονοπάτι δεν βρίσκεται στα σαλόνια των μεγάλων χρηματοδοτήσεων του κράτους, ούτε κάν σε προθάλαμο από επιλογή και η πολιτική της ομάδας συγκλίνει προς μια κατεύθυνση, όπου ο πεζοπόρος, ο φυσιολάτρης και κάθε πολίτης αυτής της Γης, μπορεί να γίνει μέρος της προσπάθειας αποδεσμέυοντας από νωρίς το πλαίσιο βιωσιμότητας από την πολιτεία, καθώς η ίδια δεν εγγυάται τι μπορεί να κάνει για τα μονοπάτια και τη συντήρηση τους, πέρα από το να ανταποκριθεί επιλεκτικά σε κοστοβόρα τουριστικά τεχνάσματα με αμφίβολο αποτύπωμα και χρονική διάρκεια (με απειροελάχιστες εξαιρέσεις).
 
Αυτό το μαρτυρά η ιστορία μέχρι σήμερα και ευχόμαστε να αλλάξει, όμως μέχρι τότε ποιός αποδέχεται μια ανατροπή από την παρέα λίγων φίλων του βουνού, που έδωσαν τα χέρια και δημιούργησαν νομικό πρόσωπο για να αναλάβουν την πρωτοβουλία;
 
Ποιός Έλληνας δεν σκέφτηκε πονηρά, όταν άκουσε την πρόθεση αυτή;
 
Κατανοητό, υπάρχει προϊστορία στα μονοπάτια και κάποιοι έβγαλαν ή έφαγαν δημόσιο χρήμα, μαυρίζοντας την πρόθεση της ενασχόλησης, όμως υπάρχει και μια άλλη γενιά, όπως και μια άλλη οπτική. Υπάρχει, ναι και τα τελευταία χρόνια την συναντούμε να αναπτύσσεται σε διάφορα μέρη της χώρας και αυτό φέρνει ελπίδα.
 
Η πρόοδος στο μονοπάτι συνεπώς, είναι μια έννοια και προσδιορίζεται για εμάς από ηθικά και θεσμικά κριτήρια και όχι αποκλειστικά από τα θέλω των παρατηρητών και τις προσδοκίες τους.
Φυσικά την ίδια στιγμή που μια ανείπωτη τραγωδία εξελίσσεται στα Ελληνικά βουνά με τις ΑΠΕ υποσχεθήκαμε να προχωρήσουμε μακριά από εμπλοκές και ανήθικα σενάρια χρηματοδότησης και να υπομένουμε τόσα, ώσπου να έρθει η μέρα που περήφανοι, όλοι μαζί θα καμαρώνουμε το δίκτυο διάσχισης της οροσειράς και θα γευτούμε τη γλύκα της ζωής κοντά στη φύση και τα ένστικτά μας.
 
Πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να χάσουμε τον αγώνα, αλλά όχι χωρίς μάχη.
 
Από το 2017 που ξεκίνησε η προσπάθεια μέχρι σήμερα συνέβησαν πολλά στη χώρα και σε όλο τον πλανήτη. Είμαστε κι εμείς εργαζόμενοι πολίτες, ο καθένας με τη δουλειά του, την οικογένεια του και συνεισφέρουμε από το χρόνο μας με τεχνογνωσία και φοβερή υπομονή, δίχως να πληρωνόμαστε, ακούγωντας αριστερά και δεξιά ένα σωρό ανυπόστατες φήμες.
Αν δεν είναι πρόοδος το γεγονός ότι από το 2017 μέχρι σήμερα, μια παρέα εθελοντών έχουν ανοίξει σε διαφορετικά στάδια βατότητας & σήμανσης, περισσότερα από 300 χιλιόμετρα μονοπατιών κατά μήκος της οροσειράς με ελάχιστους κυριολεκτικά πόρους που δώρισαν τα μέλη της ομάδας και απλοί πολίτες, τι είναι πρόοδος;
 
Το πλάνο σαφώς υπάρχει, εξελίσσεται και είναι στιβαρά στημένο για να αντέξει στα χρόνια.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν η πρόοδος θα παραμένει μια λέξη, μια έννοια που δεν θα μας φοβίζει να τη λέμε, να τη γράφουμε και να τη μεταδίδουμε με κάθε τρόπο και μέσο, όπως εμείς την ζούμε και την αντιλαμβανόμαστε.
 
> Σύντομα η πρόοδος και η κατάσταση βατότητας στο μήκος του μονοπατιού, θα απεικονίζεται σε δυναμικό ίχνος διαδραστικού χάρτη, που ετοιμάζεται για τον ιστότοπο του μονοπατιού. Λιγάκι υπομονή ακόμη!
> Μη δίνεται σημασία στους 2 χρωματισμούς του ίχνους δεν υποδηλώνουν κατάσταση, παρά την εκκρεμότητα στην ολοκλήρωση της έρευνας με πορτοκαλί.